[[ δαμ-ων ]]
Κι άλλοτε χρησιμοποιήσαμε κάποιον μύθο του αρχαίου μυθοποιού Αισώπου για να πούμε σημερινές αλήθειες. Γιατί πίσω από τους μύθους του Αισώπου, στους οποίους συνήθως χρησιμοποιούσε ζώα- όπως συμβαίνει στο μύθο που θα αναφερθούμε σήμερα- έχουμε τα ανθρώπινα πάθη και λάθη, τις ανθρώπινες αδυναμίες και κατεργαριές, τις ανθρώπινες απάτες και ραδιουργίες, την αφέλειά μας και την αγαθοσύνη μας, την κουτοπονηριά και την αλαζονεία μας.
Ο Μένανδρος τον 4ο π.Χ. αιώνα είχε πει: «Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.» Η ελαφίνα του μύθου μας την έπαθε την πρώτη φορά γιατί έδωσε βάση στα ψέματα της αλεπούς. Τα αντανακλαστικά της όμως την έσωσαν. Το κακό και συνάμα μοιραίο γι’ αυτή ήταν πως δεν έβαλε μυαλό από το πάθημα. Έτσι έκανε το ίδιο λάθος δυο φορές. Και φυσικά το δεύτερο ήταν και το μη αναστρέψιμο γιατί της στοίχισε τη ζωή. Να βάλουμε βαθειά στο νου μας πως είναι πρωταρχικής σημασίας η ρήση του Πλούταρχου: «Μηδέν της τύχης, αλλά πάντα της ευβουλίας και της προνοίας.» (μεταφρ: τίποτα δεν εξαρτάται από την τύχη, αλλά όλα από την ορθή κρίση και την προνοητικότητα). Αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα ζώα είναι ότι έχουμε λογική και κρίση. Αυτά τα δύο θεία δώρα να μην τα αφήνουμε σε ληθαργική κατάσταση. Ιδίως σήμερα, που βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη καμπή, πρέπει να ενεργοποιήσουμε αυτά τα δώρα. Αν κάνουμε λάθος, αν παρασυρθούμε και πάλι, θα έχουμε βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή στην καταδίκη μας.
Ο Αθηναίος φιλόσοφος Πλάτωνας μας τονίζει ότι την αποκλειστική ευθύνη των επιλογών μας την έχουμε εμείς. Ο Θεός δεν έχει καμία ευθύνη για τις λανθασμένες επιλογές μας: «Αρετή δε αδέσποτον, ην τιμών και ατιμάζων πλέον και έλαττον αυτής έκαστος έξει. Αιτία ελομένου∙ θεός αναίτιος.» (Μετάφρ.: Η αρετή δεν έχει αφέντη∙ ανάλογα με την τιμή και την περιφρόνησή της θα έχει ο καθένας ποιο μεγάλο ή πιο μικρό μερίδιο από αυτήν. Η ευθύνη είναι εκείνου που διαλέγει∙ ο θεός δεν έχει ευθύνη.» (Πλάτωνας, “Πολιτεία”, 617Ε)
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου