Η κρίση όντως ενεργοποίησε αντανακλαστικά της κοινωνίας,όπως την ανάγκη για αντίσταση,αλληλοβοήθεια,συνεργασία,χωρίς βέβαια να σημαίνει αυτό ότι σπεύδουμε να αποδεχτούμε και τη ρήση των πρωτεργατών της και των υποστηρικτών τους , ότι δηλαδή ” είχε και τα καλά της”!
Εξάλλου η κρίση έπληξε κυρίως εκείνους που δεν ευθύνονται γι’αυτήν, αφήνοντας για άλλη μια… φορά στο απυρόβλητο αλλά και εξυπηρετώντας αυτούς που τη δημιούργησαν ή έστω τη διευκόλυναν.
Λειτούργησε λοιπόν και στη χώρα μας, όπως και σε άλλες πληττόμενες χώρες από τα ίδια κέντρα της Αυτοκρατορίας της Παγκοσμιοποίησης,η ανάγκη της κοινωνίας να εκφράσει την
αντίστασή της με ποικίλους τρόπους.Η Αλληλεγγύη είναι ένας τρόπος αντίστασης που στοχεύει μέσα από την αλληλοβοήθεια να βοηθήσει κάθε πολίτη καταρχήν να σταθεί στα πόδια του,να μη νιώσει μόνος του στην κρίση,να επιβιώσει και να αισθανθεί την ανάγκη να παλέψει με την πλειοψηφία που έχει επίσης πληγεί, να αλλάξει την κατάσταση και να διεκδικήσει τη ζωή όχι αυτήν που σχεδιάζουν ερήμην του “οι αγορές” και οι υπηρέτες τους,αλλά αυτήν που δικαιούται και του αξίζει.
Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη φιλανθρωπία που είναι μια ατομική πρακτική και την Αλληλεγγύη που αποτελεί κοινωνική και πολιτική πράξη, πρέπει να γίνεται κατανοητή και σ’αυτόν που προσφέρει και σ’ αυτόν που δέχεται την προσφορά.Στον πρώτο για να την αντιμετωπίσει ως ευθύνη κοινωνική,στο δεύτερο για να το ανταποδώσει με τη σειρά του με τη συμμετοχή του στον αγώνα ανατροπής και αλλαγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου