Αν γίνουμε ένα…

Όχι αδερφέ, δεν έχουμε κάνει τίποτε στη ζωή μας. Κοίτα ολόγυρά σου και θα το δεις. Η ζωή μας θέλει να αγωνιζόμαστε για να κερδίσουμε. Κι εμείς...; Πώς θα μπορέσουμε, άραγε, να κερδίσουμε, αν δεν αγωνιστούμε γι αυτό; Πώς θα μπορέσουμε να έχουμε κάτι αν δεν το διεκδικήσουμε; Ακόμη και αν χάσουμε, η ζωή μας δίνει την εμπειρία της πάλης και του αγώνα που δώσαμε. Σήμερα, όμως, δυστυχώς για εμάς και για εκείνους που έρχονται μετά από εμάς, γευόμαστε τα αποτελέσματα της μη διεκδίκησής μας στα αυτονόητα. Χάνουμε την ελευθερία μας, η οποία υφίσταται υποτυπωδώς –ακόμη- προκειμένου το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα να διατηρεί το προσωπείο της «δημοκρατίας». Στερούμαστε βασικών ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων και σωπαίνουμε, αναμένοντας το «μεγάλο θαύμα» ή τον από μηχανής θεό, δηλαδή εκείνον που θα πάρει στους ώμους του τα βάρη όλων μας και θα σταθεί ολομόναχος απέναντι στα θηρία που μας απειλούν. Και αν, μόνο αν κατορθώσει να σταθεί όρθιος στην πρώτη του μάχη, τότε θα τρέξουμε να σταθούμε δίπλα του… Έτσι, χωρίς προσωπικό ρίσκο, χωρίς ατομική προσπάθεια, θέλουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας, να σηκωθούμε από την λάσπη στην οποία μας έχουνε ρίξει εκείνοι που καμώνονται πως τάχατες θέλουνε να μας σώσουν… Κι ενώ γνωρίζουμε την αλήθεια, εμείς χάσκουμε ακίνητοι στα όσα τρομερά μας συμβαίνουν κι επιμένουμε να γίνει το θαύμα, να βρεθεί ο τρόπος και να γίνουν όλα όπως πριν… Και σε ξαναρωτώ: Πώς θα κερδίσεις αν δεν αγωνιστείς; Έχεις να μου δώσεις απάντηση;

kostasxan