Πάσχα στην Ελλάδα

Χθες τα Βάγια όλα ήταν μια απέραντη τσίκνα. Όλη η Ελλάδα ήταν μια τσικνο-χώρα.

Χιλιάδες αμνοερίφια θυσιάστηκαν σε ένα Πάσχα, μίμηση του Ιουδαϊκού, στο οποίο γιόρταζαν την έξοδό τους από την Αίγυπτο. Μετά από χρόνια, γιορτάζοντας αυτή την επέτειο, οι Εβραίοι παρασύρθηκαν από τους ιερείς και γραμματείς, οι οποίοι θεωρούσαν αντίπαλό τους το Χριστό, κι αποφάσισαν τη σταύρωσή του.

Κι εμείς γιορτάζουμε την ανάσταση του Ιησού, μιμούμενοι τα έθιμα εκείνων που τον σταύρωσαν. Αλλά μήπως συνέχεια εδώ και 2000 χρόνια, από την υιοθέτηση του Ιουδαιο-Χριστιανισμού, πίσω από τους Εβραίους δεν πάμε, μιμούμενοι τις γιορτές και τα έθιμά τους; Στο εορτολόγιό μας πόσοι προφήτες και αρχηγοί των Εβραίων έχουν συμπεριληφθεί;

Μια βδομάδα κούραση για ένα μεγάλο φαγοπότι, με κατάληξη την αύξηση των επισκέψεων στον καμπινέ. Κι αυτό είναι θρησκευτική γιορτή. Τρομάρα μας! Είναι αμφίβολο αν το 5% των χριστιανών τιμά πραγματικά τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού.

Τι σχέση έχουν όλες αυτές οι ετοιμασίες για το φαγοπότι με την ιερότητα των ημερών; Αν πραγματικά γιορτάζαμε την ανάσταση, στις 12.20΄ δεν θα είχε αδειάσει η εκκλησία. Θα μέναμε να παρακολουθήσουμε την χαρμόσυνη λειτουργία. Βιαστήκαμε να τρέξουμε στα σπίτια για το φαγοπότι. Και το πρωί, πριν ανατείλει ο ήλιος τεράστιες φωτιές για να πέσει η θράκα για τον οβελία. Τσουρουφλιστήκαμε για να γεμίσουμε την μπάκα μας, να ανέβουν οι τιμές στη χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια, και να αυξήσουμε τη συχνότητα να τραβάμε το καζανάκι. Μετά τέζα στο κρεβάτι.

Άντε, βρε, να ‘μαστε καλά, με υγεία και του χρόνου να επαναλάβουμε τα ίδια...