Ο Γάμος του Κάδμου και της Αρμονίας

[[ δαμ- ων ]]

v. Η Αγάπη

Μια βαθιά, και χωρίς ιδιοτέλεια, αγάπη ένωνε τον βασιλιά Κάδμο και τη βασίλισσα Αρμονία. Η αρετή της συντροφικής αγάπης λειτούργησε ωστικά, τους ώθησε να ολοκληρωθούν ως γήινες υπάρξεις.

Κάθε υλική εκδήλωση είναι το αποτέλεσμα της συμπαθητικής ένωσης ή της σύζευξης του θετικού κι αρνητικού πόλου, του αρσενικού και του θηλυκού. Διαμέσου της ένωσης δύο διάκριτων , αλλά της ίδιας φύσης στοιχείων, επιτυγχάνονται όλες οι εκδηλώσεις της μορφής και της ζωής. Αυτή η άποψη, αριθμολογικά, εκφράζεται με τη σκέψη πως ο αριθμός 1 συμβολίζει μόνο το μισό οποιασδήποτε εκδήλωσης. Το 2 συμβολίζει ανόμοια στοιχεία, που είναι απαραίτητα για να υπάρξει ενιαία έκφραση και το 3 την τέλεια δημιουργία. (*1)

Με τη συμπαθητική ένωση αναπτύσσεται το μεγαλύτερο συναίσθημα του ανθρώπου, η αγάπη.

Η φυσική αγάπη, μας αναφέρει ο Θωμάς ο Ακινάτης, δε βρίσκεται μόνο « σε όλες τις δυνάμεις της ψυχής, αλλά και σε όλα τα μέρη του σώματος και γενικά σε όλα τα πράγματα: γιατί, καθώς λέει ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, το ωραίο και το καλό αγαπιούνται απ’ το κάθε τι ».

Σύμφωνα με τις ανθρώπινες θρησκευτικές αντιλήψεις, η αγάπη βρίσκεται παντού στο σύμπαν, διάσπαρτη από το άτομο μέχρι τον μεγαλύτερο γαλαξία, από το πρωτόζωο μέχρι τον άνθρωπο. Όλα τα πράγματα χρωστούν την ύπαρξή τους στη γενναιοδωρία και τη μεγαθυμία της δημιουργικής αγάπης του Θεού. Ανταποδίδοντας προς το Θεό, όλα υπακούουν στο νόμο της αγάπης, συνειδητά ή ασυνείδητα, αναζητώντας Τον και δοξολογώντας Τον. Ακόμη και τα ουράνια σώματα, όπως μας λέει ο Πυθαγόρας, υμνούν τη δόξα Του και Τον ευλογούν με μια υπερκόσμια μουσική, τη “μουσική των σφαιρών”.

Η συνέχεια >>> VAGIAblog