Ο μαινόμενος Ηρακλής

[[ δαμ- ων ]]

Α΄ μέρος

Η μορφή του Ηρακλή (*1) κυριαρχεί στην Ελληνική μυθολογία. Στο πρόσωπό του συγκεντρώνονται τα χαρακτηριστικά και τα προσόντα του ήρωα που έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του κόσμου, του ευεργέτη της ανθρωπότητας, ο οποίος ως αντιμισθία έλαβε μια θέση δίπλα στους Ολύμπιους θεούς, δηλαδή τη θέωση. Στον Θηβαίο ήρωα αποκρυσταλλώνεται το πρότυπο του ισχυρού, άφοβου, ακατάβλητου άντρα που είναι ο εξολοθρευτής ολέθριων τεράτων, ο εκδικητής κάθε αδικίας κι ο αντίποδας του κακού. Είναι ένας από τους πρώτους Δάσκαλους της ανθρωπότητας, που μας δείχνει το δρόμο προς τον Όλυμπο. Μας διδάσκει με τον τρόπο που έζησε πως η θέωση επιτυγχάνεται όταν γίνουμε εξυπηρετητές των συνανθρώπων μας, όταν θέσουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία των πολλών. Πως πρέπει ν’ ακολουθήσουμε τον δύσκολο και κακοτράχαλο “δρόμο της αρετής”. Αυτός δεν θα μας δώσει υλική εξουσία και δόξα, που είναι προσωρινή, αλλά δόξα πνευματική, που είναι αιώνια, όπως αιώνια μνημονεύεται το όνομά του σ’ όλη την οικουμένη.

Ας δούμε πώς η Ήρα τον έσπρωξε στη μανία και τον φόνο:

Καθώς επέστρεφε από το κυνήγι του λιονταριού στον Κιθαιρώνα, ο Ηρακλής συνάντησε τους απεσταλμένους του Ορχομενού που έρχονταν για την είσπραξη του φόρου υποτέλειας της Θήβας απέναντι στους Μινύες (*2). Γιατί όμως οι Θηβαίοι ήσαν υποχρεωμένοι να πληρώνουν αυτό το φόρο;

Πριν από χρόνια ο βασιλιάς του Ορχομενού Κλύμενος είχε έρθει με ακολουθία στις γιορτές του Ογχηστού, στο τέμενος του Ποσειδώνα. Μα ήταν άτυχος γιατί τον πλήγωσε θανάσιμα με πέτρα ο Περιήρης, ο ηνίοχος του βασιλιά της Θήβας Μενοικέα. Βαριά πληγωμένος μεταφέρθηκε από τους υπηρέτες του στο παλάτι του Ορχομενού, όπου λίγο πριν παραδώσει στου Χάροντα τα χέρια την ψυχή, ξόρκισε το γιο του Εργίνο να γδικηθεί τον πρόωρο χαμό του.

Η συνέχεια >> VAGIAblog