[[ δαμ- ων ]]
Ο τίτλος του άρθρου “Επί ασπαλάθων” πάρθηκε από ένα ποίημα του βραβευμένου με το Νόμπελ ποίησης ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη. Το πιθανότερο είναι να γράφτηκε στις 31 Μαρτίου 1971. Το ποίημα αυτό είναι το τελευταίο που συνέθεσε ο Γιώργος Σεφέρης και αποτελεί μια καταγγελία κατά της δικτατορίας και -πολύ περισσότερο- ένα πρόκριμα για τη βίαιη τιμωρία που θα έπρεπε να αποδοθεί στους μυσαρούς δικτάτορες. Το καθεστώς ανελευθερίας, που διένυε την πέμπτη του χρονιά, προκαλούσε έντονη δυσαρέσκεια στον ποιητή, ο οποίος μέσα από έναν τυχαίο συνειρμό φέρνει στο νου του την τιμωρία που είχε επιβληθεί στον Αρδιαίο -έναν αδελφοκτόνο και πατροκτόνο τύραννο της Παμφυλίας- όπως αυτή καταγράφεται στο βιβλίο “Πολιτεία” του Πλάτωνα.
Η Ελλάδα μας, αλλά και πολλές άλλες χώρες, μαστίζονται από την οικονομική και πολιτική τυραννία της Νέας Τάξης και τους τοπικούς τυράννους- μαριονέτες τους. Αυτούς που οδήγησαν στον αφανισμό της πατρίδας μας και στη γενοκτονία του λαού μας. Παρόμοιο συνειρμό με αυτόν του ποιητή φέρνουν οι ανθισμένοι ασπάλαθοι σήμερα και σ’ εμάς. Μαζί με τα ωραία κίτρινα άνθη φυτρώνουν και σκληρά αγκάθια! Δεν κάνουμε την ευχή να έχουν την ίδια τιμωρία με τον Αρδιαίο οι πολιτικοί μας, οι τραπεζίτες και οι κεφαλαιοκράτες, όλοι αυτοί που στο βωμό του χρήματος από τη σκηνή ή το παρασκήνιο έφεραν τα μέτρα αφανισμού της πατρίδας μας. Όχι, δεν τους καταριόμαστε. Γιατί όπως είπε ο Μένανδρος «έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά». Γνωρίζοντας τη λειτουργία των κοσμικών νόμων, που έχει θέσει ο Μέγας Νομοθέτης, ξέρουμε τη συνέχεια που θα έχουν οι τύραννοι της ζωής μας… Επί ασπαλάθων, λοιπόν…
Η συνέχεια >>> VAGIAblog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου