Ωραία Ελένη

[[ δαμ- ων ]]

Μέρος Δ΄

Μετά απ’ αυτά, εξανεμίστηκε και η παραμικρή αμφιβολία, κι ο Σπαρτιάτης ρήγας άνοιξε την αγκαλιά του, ευτυχισμένος και που βρήκε την καλή του και που δεν τον ατίμασε. Μεμιάς έφυγε όλο το βάρος της καταφρόνιας που του έγερνε τους ώμους για της γυναίκας του την ατιμία. Πέταξε σαν νιοφτέρουγο πετούμενο η καρδιά του. Στα φρένα του ήρθε όλος ο έρωτας κι ο πόθος που ‘νιωσε σαν πήγε στο πατρικό της παλάτι να τη ζητήσει για να τη κάμει ταίρι.

Είναι συγκινητική η σκηνή, που ο ποιητής παρουσιάζει να ξανασμίγει το βασιλικό ζευγάρι:

«ΜΕ.: Αυτά με κείνα σμίγουν• συμφωνούνε

τα λόγια• μου είπε αλήθεια. Ω! λαμπρή μέρα,

που μες στην αγκαλιά μου σ’ έχει φέρει!

ΕΛ.: Τόσος πολύς καιρός, αγαπημένε,

και τώρα μόλις η χαρά για μένα.

Φίλες μου, να, πασίχαρη αγκαλιάζω

τον άντρα μου, αφού πλήθος κύκλους

έκανε ο φωτοδότης ήλιος.

ΜΕ.: Κι εσένα εγώ• με πλημμυρούν τα λόγια

κι όμως δεν ξέρω πώς να πρωταρχίσω.

ΕΛ.: Αναγαλλιάζω, πέτομαι κι αφήνω

λεύτερα τα μαλλιά, σταλάζουν

τα δάκρυα ποτάμι απ’ τη χαρά,

καθώς σφιχτά σε σφίγγω, λατρευτέ μου.

Η συνέχεια >>> VAGIAblog