Ινδοευρωπαϊσμός: έχει επιστημονική τεκμηρίωση ή είναι ένα καλοδουλεμένο παραμύθι

[[ δαμ- ων ]]

Σαν ερευνητές και αποκωδικοποιητές των μεστών σοφίας μύθων της παράδοσής μας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο παραμύθια παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού, το παραμύθι των ‘‘φοινικικών γραμμάτων’’ και το παραμύθι του ‘‘ινδοευρωπαϊσμού’’, που βασίζονται σε αυθαιρεσίες και θεωρίες χωρίς επιχειρήματα και επιστημονική βάση.

Θα προσπαθήσουμε με επιχειρήματα, που αντλούμε από τα γραπτά των προγόνων μας αλλά και τα αρχαιολογικά ευρήματα, να ανατρέψουμε αυτά τα δύο παραμύθια, που δυστυχώς διδάσκονται και τα ελληνόπουλα στα σχολεία μας.

Ας ξεκινήσουμε σήμερα από τους ‘‘ινδοευρωπαίους’’.

Το 1786 ο άγγλος δικαστής στη Βεγγάλη της Ινδίας William Jones, συστηματοποιώντας τις μελέτες για τις τρεις αρχαίες γλώσσες Ελληνικά, Λατινικά και Σανσκριτικά, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γλώσσες αυτές προέρχονται από μία κοινή πηγή. Αργότερα κι άλλοι μελετητές, ειδικοί και μη, επιβεβαίωσαν τα συμπεράσματα του Jones, ώσπου το 1813 ο Άγγλος Τ.Yung πρότεινε αυτή η ομογλωσσία να πάρει την ονομασία ‘‘ινδοευρωπαϊκή’’, με το σκεπτικό πως αυτές οι γλώσσες μιλιούνται από τις Ινδίες μέχρι την Ευρώπη. Η συγκριτική όμως γλωσσολογία, έρχεται σε αντίθεση με τα αποτελέσματα των ερευνών των αρχαιολόγων και των ανθρωπολόγων. Ενώ είναι αναμφισβήτητη η γλωσσολογική ομοιότητα της Ελληνικής- Λατινικής- Σανσκριτικής, είναι όμως πασιφανής και κραυγαλέα η ανθρωπολογική ανομοιότητα των Ινδών- Ελλήνων- Ιταλών - Γερμανών κ.λ.π. Πώς μπορεί λοιπόν να εξηγηθεί επιστημονικά η ομοιότητα στη γλώσσα και η ταυτόχρονη ανομοιότητα στη φυλή;

H συνέχεια >> VAGIAblog