Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα νόμισμα που το λέγανε Δραχμούλα. Το νόμισμα αυτό, κάτι σαν ασημένιo κακαδάκι κότας, ήταν πολύ παλιό και φορούσε ακόμα φουστανέλα, αλλά ο λαός, κάτι παλιοί άνθρωποι, που το γιορτινό τους όνομα ήταν Έλληνες, το είχαν συνηθίσει και το αγαπούσαν, παρόλο που τους γέμιζε μόνο ένα μικρό καλάθι. Τους ενοχλούσε περισσότερο ένα κακό χούι της Δραχμούλας. Ναι μεν διέμενε στις τσέπες όλων των δραχμανθρώπων αλλά σε μερικές διέμενε πιο πολύ.
Κάποιοι άλλοι άνθρωποι, που ζούσαν έξω από τη χώρα της Δραχμούλας, είχαν ένα άλλο νόμισμα που φορούσε φράγκικα και το λέγανε Ευρώ. Κακαδάκι ήταν και αυτό αλλά πιο ασημένιο. Μπορούσε να γεμίζει κάτι μεγάλα καλάθια με ρόδες.
Μια μέρα κάποιοι ευράνθρωποι έπιασαν κάποιους δραχμανθρώπους και τους είπαν:
-Αν γίνεται και σεις χώρα του Ευρώ θα έχετε και το κατιτί σας και οι συμπολίτες σας θα μπορούν να έχουν τροχοφόρα καλάθια. Αλλά κοιτάξτε μην ξυπνήσετε το τέρας, το Χρέος. Αυτό το είπαν σιγά …κάτι σαν τις υποσημειώσεις στα δανειστικά συμβόλαια των τραπεζών.
Δεν είναι κακή ιδέα σκέφτηκαν οι δραχμάνθρωποι.....
Η συνέχεια >> εδώ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου