Η γενναιόκαρδη Αντιγόνη

[[ δαμ- ων ]]

Β΄ μέρος

Εδώ έχουμε την μεγάλη αντίθεση, την αντίθεση του χρέους και της ευαισθησίας με τον εγωϊσμό του άρχοντα και την αποψίλωση από αισθήματα. « Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν », λέει η κόρη, εκφράζοντας πως μέσα από την ανθρώπινη φύση πρέπει να αναδίδεται αγάπη προς όλους και προς όλα. Δεν γεννηθήκαμε για να μισούμε και να σκορπούμε την απελπισία και την απόγνωση. Δεν έχουμε το δικαίωμα να σπέρνουμε πόνο και τρόμο. Πλαστήκαμε για ν’ αγαπάμε. Είναι καθήκον μας να δίνουμε απλόχερα αγάπη, αλλά και δικαίωμά μας να εισπράτουμε αγάπη. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε με ποιο δικαίωμα οι πλανητικοί δυνάστες εκστρατεύουν χιλιάδες μίλια από την χώρα τους και σκορπούν τον όλεθρο και τον θάνατο σε συνανθρώπους τους, που στο κάτω- κάτω της γραφής δεν τους έκαναν και τίποτα. Το ζώο γίνεται επιθετικό όταν αντιλαμβάνεται πως κινδυνεύει το ίδιο ή κάποιο μέλος της “οικογένειάς” του. Ο άνθρωπος γιατί γεμίζει τα χέρια του με αίμα αθώων στο όνομα του κέρδους; Γιατί για να περάσει “βασιλικά”, θα πρέπει αδέλφια του να καταριόνται την ώρα που γεννήθηκαν; Και γιατί ο Θεός επιτρέπει να χρησιμοποιούν το όνομά Του, όταν λένε ότι ενεργούν κατ’ εντολή Του; Σεισμοί, τσουνάμι, τυφώνες πλήττουν δύστυχες χώρες, που κανέναν δεν πείραξαν, και αυτές που αναστατώνουν την υφήλιο ζουν μέσα στην ευημερία. Αν αυτό δεν λέγεται αδικία, πώς λέγεται;

Η συνέχεια >>> VAGIAblog