Ο Ορέστης εκδικείται τη δολοφονία του πατέρα του Αγαμέμνονα με τη βοήθεια της αδελφής του Ηλέκτρας

[[ δαμ- ων ]]

Η δολοφονία του Αγαμέμνονα δεν έμεινε χωρίς εκδίκηση. Αυτός που ξέπλυνε το φονικό ήταν ο γιος του Ορέστης. Όπως θα δούμε, δεν έγινε φονιάς γιατί το θέλησε, αλλά υπήρξε το όργανο απόδοσης δικαιοσύνης για τον φόνο του πατέρα του. Το έγκλημα συντελέστηκε με υπόδειξη θεού, του Απόλλωνα. Ας δούμε τον μύθο:

Ο γιος του Αγαμέμνονα, που είχε ξενιτευτεί στη Φωκίδα, με θεϊκή εντολή εκδικήθηκε το θάνατο του γονιού του. Μ’ αυτό τον τρόπο οι θεοί έδωσαν στους θνητούς το μάθημα πως για κάθε φόνο υπάρχει δίκαιη τιμωρία.

Θα συνεχίσουμε τον μύθο, παραθέτοντας τις τρεις παραλλαγές του, όπως τις δίνουν οι τρεις μεγάλοι μας τραγικοί ποιητές.

α) Η παραλλαγή του Αισχύλου

Θ’ αρχίσουμε με τον την εκδοχή που παρουσιάζει ο αρχαιότερος των τριών μεγάλων δραματικών μας ποιητών, ο Αισχύλος:

[[ Πέρασαν εφτά ολάκερα χρόνια από του Αγαμέμνονα το φονικό και οι φονιάδες του ζούσαν χωρίς καμιά ενόχληση, σκορπώντας το βιός του σκοτωμένου. Στο μεταξύ μεγάλωνε ο Ορέστης, τον οποίο είχε αφήσει βρέφος αμπουσούλητο όταν έφυγε για την Τροία ο γονιός του. Κι οι κόρες μαράζωναν χωρίς άντρα και το σώμα τους σταφίδιαζε. Η μεγαλύτερη από τις δυο, η Ηλέκτρα, πρόσμενε το γυρισμό του αδερφού, έχοντας σ’ αυτόν αποθέσει όλες τις ελπίδες. Μόνον αυτός, το καμάρι της, μπορούσε να πάρει εκδίκηση για τον άδικο σκοτωμό του πατέρα. Αυτός μόνο μπορούσε να βγάλει τις αδερφές του από το μαρασμό. Τον περίμενε, λοιπόν, σαν λυτρωτή.

Η συνέχεια >>> VAGIAblog