“Νεκρικοί διάλογοι” αφιερωμένοι σε άφρονες πολιτικούς

[[ δαμ-ων ]]

Οι “Νεκρικοί διάλογοι”, έργο του Σύρου Αττικιστή Λουκιανού, είναι σατιρικοί διάλογοι στον κόσμο των αποθανόντων με τους οποίους σχολιάζεται η ματαιοπονία και η υποκρισία των ανθρώπων. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος. Ο Λουκιανός είναι ένας Αττικιστής συγγραφέας και ρήτορας. Γεννήθηκε το 120 μ.Χ. στα Σαμοσάτα Κομμαγηνής στην Συρία, γι’ αυτό και ονομάζεται Σαμοσατεύς.. Επιδόθηκε στα γράμματα και επιθυμούσε να γίνει ρήτορας, που ήταν τότε και το κορύφωμα της παιδείας. Έμαθε την ελληνική γλώσσα και τη ρητορική και έγινε δικηγόρος στην Αντιόχεια. Αλλά επιθυμώντας φήμη και κέρδος, διδάχθηκε ακόλουθα σοφιστική ρητορική στη Σμύρνη, και σαν σοφιστής άρχισε να επιδεικνύει την τέχνη του σε γιορτές και πανηγύρεις. Περιόδευσε τη Μικρά Ασία, τη Μακεδονία, και αφού έμεινε αρκετά στην Ελλάδα, πέρασε στην Ιταλία για να καταλήξει στη Ρώμη. Αφού γρήγορα αναγνώρισε την κενότητα του νέου επαγγέλματος, παραιτήθηκε απ’ αυτό και στράφηκε προς τη φιλοσοφία γοητευμένος από τους Πλατωνικούς. Επειδή ήταν φτωχός περιόδευσε σαν σοφιστής τη Γαλατία, διδάσκοντας και απαγγέλλοντας, για να αποκτήσει πλούτο πολύ. Ύστερα απ’ όλα αυτά, ξανάρθε στην Αθήνα, όπου φιλοσοφούσε και συνέγραφε τους περίφημους Διαλόγους του. Ο Λουκιανός, όπως αναφέρεται, έγραψε 82 έργα, από τα οποία πολλά θεωρούνται ψευδεπίγραφα. Τα ωραιότερα έργα του είναι τα διαλογικά. Γενικά οι υποθέσεις των συγγραφών του θέλγουν για την ποικιλία τους.

Ο Λουκιανός με οξύτατο βλέμμα διείδε τα πλημμελήματα των συγχρόνων του, τη δεισιδαιμονία, τον παρασιτισμό, την προσποίηση των φιλοσόφων, την απειροκαλία των γραμματικών, πράγματα που στιγμάτισε με γελαστούς χαριεντισμούς και δηκτικά σκώμματα. Δεινός ζωγράφος των ανθρωπίνων αδυναμιών, σκώπτει και χλευάζει, όχι απλώς για να κάνει τον αναγνώστη να γελάσει, αλλά για να διδάξει, επιδεικνύοντας τη φωτεινή διαύγεια και το κάλλος της ελληνικής διάνοιας.

Η συνέχεια >> vagiaBlog