Από τάδε έφη: «SFIGGA»
Τι (να) σας θυμίζει άραγε;
Ίσως μια αξέχαστη ελληνική ταινία του 1963, με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο Βασίλη Αυλωνίτη σε σκηνοθεσία του Βασίλη Παπάζογλου…
Μια κωμωδία εποχής με διαχρονική όμως «αξία» και μηνύματα κοινωνικά και εξόχως επίκαιρα…
Ο «Ψευτοθόδωρος» που πάνω του ο ανηψιός του, όντας «ορθόδοξη συγγένεια» επένδυε πάνω στην περιβόητη «αρσενική» τους συγγένεια δανειζόμενος από τοκογλύφους οι οποίοι έκαναν το ένα χιλιάρικο δύο λέγοντας (και) το αμίμητο: «ότι δάνειο και τόκος είναι θηλυκή συγγένεια, αφού το πρώτο γεννάει το δεύτερο…»
Αδερφός της μάνας του όντας εις εκ των πρωταγωνιστών, άρα και «πιο κοντά του», για να διεκδικήσει (το πιο) μεγάλο μέρος της περιουσίας του…
Οι άλλοι τα «ξαδέρφια» το ίδιο κοντά του κατά την άποψη τους, «επένδυαν» ομοίως πάνω του για να «ξεσκαρτάρουν» από την «φτώχεια» και την «ένδεια»…
«Διαγκωνισμός» συγγενών στην υποδοχή του «εκ Κογκό» επαναπατριζόμενου πλουσίου συγγενούς, όλο το σόι εκεί…
Προσδοκώντας τι θα κερδίσουν και πως θα πείσουν το «θείο και ξάδερφο», να προτιμήσει τη δική τους φιλοξενία …
Αλλά ο Ψευτοθόδωρος όμως τα είχε τόσα όσα και η τότε οκά, κυριολεκτικά «400» και αγόραζε μεταξύ άλλων «αέρα» και πούλαγε «αέρα» γιατί ο «αέρας» άξιζε πολλά λεφτά στην τότε Αθήνα…
Και περνούσε ζωή χαρισάμενη…
Και αισίως, στο «Σωτήριον έτος» 2008, διαπιστώσαμε ότι ο αέρας στην Αθήνα αξίζει ακόμη και σήμερα «πολλά λεφτά», ειδικά, αν αφορά και «ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ»…
Αλλά και όταν αφορά λίμνες και παραλίμνιες περιοχές, ο αέρας αξίζει όσο και το νερό, που δεν είναι το αγαθό που όλοι γνωρίζουμε το απαραίτητο για τη ζωή μας και την επιβίωση μας, αλλά μια σύγχρονη (!!) μονάδα μέτρησης «αξιών και υπεραξιών» στο περιβάλλον του “real estate” και ανταλλαγής…
Αρκεί αυτό να έχει «καθαγιαστεί» και να αφορά «πάγιο» περιουσιακό στοιχείο Μονής έστω και αυτής συμπωματικά και μόνον του Βατοπεδίου…
Εκατοντάδες ακίνητα του Δημοσίου εκχωρήθηκαν και ο μοναχός Εφραίμ, σε ρόλο «Ψευτοθόδωρου» απέδειξε εν τοις πράγμασι, ότι το νεράκι της Βιστωνίδας, ήταν από «αέρας», μια «χρυσοτόκος όρνιθα»…
Κάπου εδώ «εμφιλοχωρεί» και η ειρωνεία, που προκύπτει από τα δραματικά και τραγελαφικά γεγονότα και αποκαλύπτει την φαιδρότητα των εμπλεκομένων….
Δεκάδες ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί υψηλού «κύρους, ήθους και γνώσεων», μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μέλη Ειδικών Γνωμοδοτικών Συμβουλίων, ειδήμονες καθηγητές Πανεπιστημίων, εισαγγελείς αλλά ακόμη και απλοί δημόσιοι υπάλληλοι, που υπέγραψαν τις γνωμοδοτήσεις και τις αντίστοιχες Υπουργικές Αποφάσεις μάλλον «παραπλανήθηκαν» όπως και οι Υπουργοί...
«Συγγνωστή άραγε πλάνη»; κατά το Δίκαιο;
Η ανταλλαγή της λίμνης και της εν γένει περί αυτήν έκτασης ήταν επιλογή του και Ελληνικού Δημοσίου και της Ιεράς Μονής...
Είναι ποτέ δυνατόν αυτός που έχει ως μοναδικό στόχο και σκοπό την «απόκτηση του αγιασμού» να βλάψει την κοινωνία; Ο Ηγούμενος και οι πατέρες της Μονής επιμένουν να βλέπουν, μόνον όμως αυτοί, το όλο θέμα υπό πνευματικό πρίσμα, ενώ εμπλέκονται πολλά και ποικίλα συμφέροντα και να θεωρούν όλα ως «καλώς γενόμενα»…
«Όμορφος κόσμος ηθικός…», μια ατελείωτη «διελκυστίνδα» υπογείων διασυνδέσεων, συμφερόντων και αλληλοεξυπηρετήσεων, ένας κυκεώνας παρανομιών, παραιτήσεις αντεισαγγελέων γιατί «σκόνταψαν» σε Υπουργικές ευθύνες, οι οποίες με το γνωστό μας “blanco” δείχνουν τους Υφυπουργούς (sic!!), ρητορικές διαβεβαιώσεις για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης τις οποίες δεν πολυπιστεύουν ούτε αυτοί που τις εκστομίζουν με «ανίερο» προσωπικό και πολιτικό θράσος…
Και η κοινή γνώμη παρακολουθεί άφωνη και αποσβολωμένη τις «Ιερές» μπίζνες και ο πολίτης, που βιώνει όλα τα κακά της σύγχρονης του μοίρας και αυτό το τελευταίο της οικονομικής κρίσης, δεν νιώθει μόνο αδικημένος, καταληστευμένος, αλλά και πλήρως εξαπατημένος μέσα στο «συμπαγές» ψέμα, μέσα στις σκόρπιες δικαιολογίες, μέσα στο κατευθυνόμενο κλίμα της πρωτοφανούς υποτίμησης της νοημοσύνης του...
Και οι δικαιολογίες άπειρες, αλλά λίγες σε ποιότητα και οι Υπουργοί που διαχειρίστηκαν την υπόθεση, να τρέμουν μπροστά στην «υποθήκευση» του πολιτικού τους μέλλοντος και της πιθανής ποινικής τους ευθύνης, αν και αυτό την Ελλάδα δεν έχει ακόμη συμβεί…
Ο Νόμος όμως «περί ευθύνης Υπουργών», υπάρχει και ζει και βασιλεύει σε «καιρούς δημοκρατίας»…
Η «σεμνότητα» και η «ταπεινότητα» των αρμοδίων Υπουργών και λοιπών κρατικών λειτουργών σε παράλληλη τροχιά με την «ταπεινότητα» και «σεμνότητα» που επιτάσσει η Αθωνική Πολιτεία, ενώ ανοιχτές θύρες σε Υπουργεία, κρατικές υπηρεσίες και Υπουργικές οικίες έβρισκε ως δείχνουν τα πράγματα και οι μαρτυρίες ανά πάσα στιγμή…
Ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ, ο οποίος μάλιστα είχε και προσωπικό οδηγό, με όχημα αποκλειστικά γι' αυτό το σκοπό !!!
Και η κεντρική ιδέα της Χρισταινικής πίστης δεν είναι το κατά ΛΟΥΚΑ γ.11: Αποκριθείς {Ιωάννης ο Βαπτιστής} δε λέγει προς αυτούς, «ο έχων δύο χιτώνας ας μεταδώση εις τον μη έχοντα· και ο έχων τροφάς ομοίως…»
Μήπως άγιοι και Θεοσέβαστοι μοναχοί (επενδυτές) μήπως λησμονήσατε το:
ΔΕΥΤ -η:11-14: Πρόσεχε εις σεαυτόν μήποτε λησμονήσεις Κύριον τον Θεόν σου, αθετών τας εντολάς αυτού, και τας κρίσεις αυτού, και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον μήπως, αφού φάγης και χορτασθής, και οικοδομήσης οικίας καλάς, και κατοικήσης, και οι βόες σου και τα πρόβατά σου αυξήσωσι, και πολυπλασιασθή το αργύριόν σου, και το χρυσίον σου, και πάντα όσα έχεις αυξήσωσι, μήπως τότε υψωθή η καρδία σου και λησμονήσης Κύριον τον Θεόν σου, όστις σε εξήγαγεν εκ γής Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείαςκαι είπης εν τη καρδία σου, Η δύναμίς μου, και το κράτος της χειρός μου, απέκτησαν εις εμέ τον πλούτον τούτον ή και το :
ΨΑΛΜ -ιε:- ΚΥΡΙΕ, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι, και εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού…
Ως γνωστόν «ο λαλών αλήθειαν, αναγγέλλει το δίκαιον ο δε ψευδομάρτυς δόλον» και εν προκειμένω, το διαπράττουν ομαδόν, ας μην αναζητούν λοιπόν οι ηθικοί και υλικοί αυτουργοί «άλλοθι» στους «κακούς» που τους εποφθαλμιούν ή στην Αντιπολίτευση και οδύρονται για τα καλά που έκαναν και την «αχαριστία» που εισπράττουν…!!!
Χωρίς ίχνος «μεταμέλειας» και «συστολής», με την υποκριτική τους θρασύτητα να «αλλοιώνει» τα πρόσωπά τους και να τους μην τους αφήνει να αντιληφθούν, το «Άγιο Έργο» και θεάρεστο που επιτελούσαν, σαν χρηστοί Διεθύνοντες Σύμβουλοι μιας Α.Ε …
Σταθείτε λοιπόν, «περιεζωσμένοι τη οσφύν σας με αλήθειαν και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης» έστω και την υστάτη ώρα, την ώρα της δικαστικής και ελπίζουμε, αν και δεν ευελπιστούμε, κοινοβουλευτικής κρίσεως, ώστε οι ένοχοι να εισπράξουν το ανάλογο ποινικό και πολιτικό τίμημα…
Και οι αθώοι και μη ενεχόμενοι στα Βατοπεδικά δρώμενα, να αποδοθούν εκ νέου «άσπιλοι και αμόλυντοι»…
Εξάλλου ο ρόλος του «Ψευτοθόδωρου» με την κλασσική ετυμολογική του προσέγγιση, ίσως «ταίριαζε γάντι» και στον "συνονόματο" τ.κ.ε., όπως και στην πλειάδα, των εκλεκτών «ομοουσίων και ομοτράπεζων» συνδαιτημόνων του ηγούμενου Εφραίμ και των συνυπευθύνων έργω και λόγω, για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, κυβερνητικών και κρατικών λειτουργών, που προσομοιάζουν απόλυτα με τα συγγενικά πρόσωπα του περιβάλλοντος του Ψευτοθόδωρου…
Δείτε λοιπόν την παλιά αυτή ταινία και κάντε τους αναγκαίους συνειρμούς…
Θα εκπλαγείτε από τη «σατανική» σύμπτωση και των προσώπων και των γεγονότων και των περιστατικών…
Ίσως μια αξέχαστη ελληνική ταινία του 1963, με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο Βασίλη Αυλωνίτη σε σκηνοθεσία του Βασίλη Παπάζογλου…
Μια κωμωδία εποχής με διαχρονική όμως «αξία» και μηνύματα κοινωνικά και εξόχως επίκαιρα…
Ο «Ψευτοθόδωρος» που πάνω του ο ανηψιός του, όντας «ορθόδοξη συγγένεια» επένδυε πάνω στην περιβόητη «αρσενική» τους συγγένεια δανειζόμενος από τοκογλύφους οι οποίοι έκαναν το ένα χιλιάρικο δύο λέγοντας (και) το αμίμητο: «ότι δάνειο και τόκος είναι θηλυκή συγγένεια, αφού το πρώτο γεννάει το δεύτερο…»
Αδερφός της μάνας του όντας εις εκ των πρωταγωνιστών, άρα και «πιο κοντά του», για να διεκδικήσει (το πιο) μεγάλο μέρος της περιουσίας του…
Οι άλλοι τα «ξαδέρφια» το ίδιο κοντά του κατά την άποψη τους, «επένδυαν» ομοίως πάνω του για να «ξεσκαρτάρουν» από την «φτώχεια» και την «ένδεια»…
«Διαγκωνισμός» συγγενών στην υποδοχή του «εκ Κογκό» επαναπατριζόμενου πλουσίου συγγενούς, όλο το σόι εκεί…
Προσδοκώντας τι θα κερδίσουν και πως θα πείσουν το «θείο και ξάδερφο», να προτιμήσει τη δική τους φιλοξενία …
Αλλά ο Ψευτοθόδωρος όμως τα είχε τόσα όσα και η τότε οκά, κυριολεκτικά «400» και αγόραζε μεταξύ άλλων «αέρα» και πούλαγε «αέρα» γιατί ο «αέρας» άξιζε πολλά λεφτά στην τότε Αθήνα…
Και περνούσε ζωή χαρισάμενη…
Και αισίως, στο «Σωτήριον έτος» 2008, διαπιστώσαμε ότι ο αέρας στην Αθήνα αξίζει ακόμη και σήμερα «πολλά λεφτά», ειδικά, αν αφορά και «ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ»…
Αλλά και όταν αφορά λίμνες και παραλίμνιες περιοχές, ο αέρας αξίζει όσο και το νερό, που δεν είναι το αγαθό που όλοι γνωρίζουμε το απαραίτητο για τη ζωή μας και την επιβίωση μας, αλλά μια σύγχρονη (!!) μονάδα μέτρησης «αξιών και υπεραξιών» στο περιβάλλον του “real estate” και ανταλλαγής…
Αρκεί αυτό να έχει «καθαγιαστεί» και να αφορά «πάγιο» περιουσιακό στοιχείο Μονής έστω και αυτής συμπωματικά και μόνον του Βατοπεδίου…
Εκατοντάδες ακίνητα του Δημοσίου εκχωρήθηκαν και ο μοναχός Εφραίμ, σε ρόλο «Ψευτοθόδωρου» απέδειξε εν τοις πράγμασι, ότι το νεράκι της Βιστωνίδας, ήταν από «αέρας», μια «χρυσοτόκος όρνιθα»…
Κάπου εδώ «εμφιλοχωρεί» και η ειρωνεία, που προκύπτει από τα δραματικά και τραγελαφικά γεγονότα και αποκαλύπτει την φαιδρότητα των εμπλεκομένων….
Δεκάδες ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί υψηλού «κύρους, ήθους και γνώσεων», μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μέλη Ειδικών Γνωμοδοτικών Συμβουλίων, ειδήμονες καθηγητές Πανεπιστημίων, εισαγγελείς αλλά ακόμη και απλοί δημόσιοι υπάλληλοι, που υπέγραψαν τις γνωμοδοτήσεις και τις αντίστοιχες Υπουργικές Αποφάσεις μάλλον «παραπλανήθηκαν» όπως και οι Υπουργοί...
«Συγγνωστή άραγε πλάνη»; κατά το Δίκαιο;
Η ανταλλαγή της λίμνης και της εν γένει περί αυτήν έκτασης ήταν επιλογή του και Ελληνικού Δημοσίου και της Ιεράς Μονής...
Είναι ποτέ δυνατόν αυτός που έχει ως μοναδικό στόχο και σκοπό την «απόκτηση του αγιασμού» να βλάψει την κοινωνία; Ο Ηγούμενος και οι πατέρες της Μονής επιμένουν να βλέπουν, μόνον όμως αυτοί, το όλο θέμα υπό πνευματικό πρίσμα, ενώ εμπλέκονται πολλά και ποικίλα συμφέροντα και να θεωρούν όλα ως «καλώς γενόμενα»…
«Όμορφος κόσμος ηθικός…», μια ατελείωτη «διελκυστίνδα» υπογείων διασυνδέσεων, συμφερόντων και αλληλοεξυπηρετήσεων, ένας κυκεώνας παρανομιών, παραιτήσεις αντεισαγγελέων γιατί «σκόνταψαν» σε Υπουργικές ευθύνες, οι οποίες με το γνωστό μας “blanco” δείχνουν τους Υφυπουργούς (sic!!), ρητορικές διαβεβαιώσεις για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης τις οποίες δεν πολυπιστεύουν ούτε αυτοί που τις εκστομίζουν με «ανίερο» προσωπικό και πολιτικό θράσος…
Και η κοινή γνώμη παρακολουθεί άφωνη και αποσβολωμένη τις «Ιερές» μπίζνες και ο πολίτης, που βιώνει όλα τα κακά της σύγχρονης του μοίρας και αυτό το τελευταίο της οικονομικής κρίσης, δεν νιώθει μόνο αδικημένος, καταληστευμένος, αλλά και πλήρως εξαπατημένος μέσα στο «συμπαγές» ψέμα, μέσα στις σκόρπιες δικαιολογίες, μέσα στο κατευθυνόμενο κλίμα της πρωτοφανούς υποτίμησης της νοημοσύνης του...
Και οι δικαιολογίες άπειρες, αλλά λίγες σε ποιότητα και οι Υπουργοί που διαχειρίστηκαν την υπόθεση, να τρέμουν μπροστά στην «υποθήκευση» του πολιτικού τους μέλλοντος και της πιθανής ποινικής τους ευθύνης, αν και αυτό την Ελλάδα δεν έχει ακόμη συμβεί…
Ο Νόμος όμως «περί ευθύνης Υπουργών», υπάρχει και ζει και βασιλεύει σε «καιρούς δημοκρατίας»…
Η «σεμνότητα» και η «ταπεινότητα» των αρμοδίων Υπουργών και λοιπών κρατικών λειτουργών σε παράλληλη τροχιά με την «ταπεινότητα» και «σεμνότητα» που επιτάσσει η Αθωνική Πολιτεία, ενώ ανοιχτές θύρες σε Υπουργεία, κρατικές υπηρεσίες και Υπουργικές οικίες έβρισκε ως δείχνουν τα πράγματα και οι μαρτυρίες ανά πάσα στιγμή…
Ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ, ο οποίος μάλιστα είχε και προσωπικό οδηγό, με όχημα αποκλειστικά γι' αυτό το σκοπό !!!
Και η κεντρική ιδέα της Χρισταινικής πίστης δεν είναι το κατά ΛΟΥΚΑ γ.11: Αποκριθείς {Ιωάννης ο Βαπτιστής} δε λέγει προς αυτούς, «ο έχων δύο χιτώνας ας μεταδώση εις τον μη έχοντα· και ο έχων τροφάς ομοίως…»
Μήπως άγιοι και Θεοσέβαστοι μοναχοί (επενδυτές) μήπως λησμονήσατε το:
ΔΕΥΤ -η:11-14: Πρόσεχε εις σεαυτόν μήποτε λησμονήσεις Κύριον τον Θεόν σου, αθετών τας εντολάς αυτού, και τας κρίσεις αυτού, και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον μήπως, αφού φάγης και χορτασθής, και οικοδομήσης οικίας καλάς, και κατοικήσης, και οι βόες σου και τα πρόβατά σου αυξήσωσι, και πολυπλασιασθή το αργύριόν σου, και το χρυσίον σου, και πάντα όσα έχεις αυξήσωσι, μήπως τότε υψωθή η καρδία σου και λησμονήσης Κύριον τον Θεόν σου, όστις σε εξήγαγεν εκ γής Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείαςκαι είπης εν τη καρδία σου, Η δύναμίς μου, και το κράτος της χειρός μου, απέκτησαν εις εμέ τον πλούτον τούτον ή και το :
ΨΑΛΜ -ιε:- ΚΥΡΙΕ, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι, και εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού…
Ως γνωστόν «ο λαλών αλήθειαν, αναγγέλλει το δίκαιον ο δε ψευδομάρτυς δόλον» και εν προκειμένω, το διαπράττουν ομαδόν, ας μην αναζητούν λοιπόν οι ηθικοί και υλικοί αυτουργοί «άλλοθι» στους «κακούς» που τους εποφθαλμιούν ή στην Αντιπολίτευση και οδύρονται για τα καλά που έκαναν και την «αχαριστία» που εισπράττουν…!!!
Χωρίς ίχνος «μεταμέλειας» και «συστολής», με την υποκριτική τους θρασύτητα να «αλλοιώνει» τα πρόσωπά τους και να τους μην τους αφήνει να αντιληφθούν, το «Άγιο Έργο» και θεάρεστο που επιτελούσαν, σαν χρηστοί Διεθύνοντες Σύμβουλοι μιας Α.Ε …
Σταθείτε λοιπόν, «περιεζωσμένοι τη οσφύν σας με αλήθειαν και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης» έστω και την υστάτη ώρα, την ώρα της δικαστικής και ελπίζουμε, αν και δεν ευελπιστούμε, κοινοβουλευτικής κρίσεως, ώστε οι ένοχοι να εισπράξουν το ανάλογο ποινικό και πολιτικό τίμημα…
Και οι αθώοι και μη ενεχόμενοι στα Βατοπεδικά δρώμενα, να αποδοθούν εκ νέου «άσπιλοι και αμόλυντοι»…
Εξάλλου ο ρόλος του «Ψευτοθόδωρου» με την κλασσική ετυμολογική του προσέγγιση, ίσως «ταίριαζε γάντι» και στον "συνονόματο" τ.κ.ε., όπως και στην πλειάδα, των εκλεκτών «ομοουσίων και ομοτράπεζων» συνδαιτημόνων του ηγούμενου Εφραίμ και των συνυπευθύνων έργω και λόγω, για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, κυβερνητικών και κρατικών λειτουργών, που προσομοιάζουν απόλυτα με τα συγγενικά πρόσωπα του περιβάλλοντος του Ψευτοθόδωρου…
Δείτε λοιπόν την παλιά αυτή ταινία και κάντε τους αναγκαίους συνειρμούς…
Θα εκπλαγείτε από τη «σατανική» σύμπτωση και των προσώπων και των γεγονότων και των περιστατικών…
6 σχόλια:
έξυπνο SFIGGA
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΦΙΓΓΑ.
Ελλαδίτσα πως έγινες έτσι. Γυρίσαμε πίσω στο 1963.
Το θλιβερό στην περίπτωση της “Βατοπεδιάδας” είναι ότι οι ίδιοι οι ρασοφόροι έβγαλαν προς τα έξω μια εικόνα που δεν αρμόζει για την μοναστηριακή ζωή κι εν γένει σ’ αυτό που γενικά αποκαλούμε “εκκλησία”. Ο μοναχός έχει συνδεθεί στη συνείδησή μας με την λιτή ζωή, με το τριμμένο ράσο, το ταπεινό βλέμμα. Kατά την κουρά του, όταν δηλαδή εισέρχεται κάποιος στο μοναχικό βίο, δίνει τρεις υποσχέσεις ενώπιον του Θεού:
Η πρώτη υπόσχεση είναι η υπόσχεση υπακοής.
Η δεύτερη υπόσχεση- αρετή είναι η παρθενία.
Η τρίτη θεμελιώδης υπόσχεση- αρετή είναι η ακτημοσύνη
Ας σταθούμε στην τρίτη υπόσχεση, η οποία , κατά τα μοναστηριακά εωθότα, θεραπεύει το πάθος της φιλαργυρίας- πλεονεξίας. Η ακτημοσύνη μαζί με τις δύο προηγούμενες υποσχέσεις- αρετές αποτελεί μία αδιάλυτη ενότητα με σκοπό να φθάσει την καθαρά προσευχή και συγχρόνως μια τελειοτέρα εξομοίωση με τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό , ο οποίος «ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη». Ο μοναχός καλείται να ζήσει εν πτωχεία, αλλά περισσότερο οφείλει να αγωνισθεί εναντίον του «πάθους της κτήσεως» (πλεονεξίας), της «αγάπης των χρημάτων» (φιλαργυρία) και των «πραγμάτων». Η αγάπη της ιδιοποιήσεως εξορίζει την αγάπη στον Θεόν και στον πλησίον.
Δεν μας απασχολεί το γεγονός πως ο μοναχός χάνει την αξιοπρέπειά του και το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης και υποτάσσεται πλήρως στον γέροντά του. Είναι θέμα επιλογής και στο κάτω – κάτω της γραφής δεν μας πέφτει λόγος αν είναι εκ φύσεως μαζοχιστής. Ούτε μας ενδιαφέρει η επιλογή του να παραμείνει ανέραστος. Δεν θα ασχοληθούμε με τις ανωμαλίες των συνανθρώπων μας…Θα σταθούμε όμως στην ακτημοσύνη.
Ο Ιησούς είπε:
« Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σης και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορρύσσουσι και κλέπτουσι· θησαυρίζεται δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπεται ουδέ κλέπτουσιν· όπου γαρ έστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών», και: «ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει. Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά.»
Σε κάθε φαρισαϊκό λόγο, παίρνοντας αυτό το επιτηδευμένο ύφος της δήθεν ταπείνωσης, μας παρουσιάζουν, ιερείς και μοναχοί, τη ζωή του Κυρίου επί της γης και πως εμείς, όλο το χριστεπώνυμο ποίμνιο πρέπει να τηρούμε τις εντολές Του. Εμείς, όμως, τα πρόβατα, όχι αυτοί, οι λύκοι.
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του Άγιου Όρους για το τί προσφέρει ο μοναχισμός:
« Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από εναλλακτικούς τρόπους ζωής. Το κυνήγι του πλούτου, της κοινωνικής προβολής και των επίγειων απολαύσεων που είναι γενικά οι τρέχουσες κοινωνικές αξίες χρειάζονται αντιστάθμισμα. Ο μοναχισμός είναι μία καθιερωμένη εναλλακτική κοινωνία: οι μοναχοί ζουν μια ιδιάζουσα (για τα κοινά μέτρα) ζωή με κύριο μέλημα τους την σωτηρία της ψυχής τους και της ανθρωπότητας γενικά.
Η ζωή του μοναχού είναι πρότυπο φυσικής ζωής και ζωής με σωστά ιεραρχημένες αξίες. Ο μοναχός μπορεί να γίνει έμπνευση για τον άνθρωπο που ζει στον κόσμο: όχι τόσο για να ακολουθήσει την κλήση του ( η οποία είναι “ίδιον χάρισμα”, και όχι για τον καθένα) όσο για να ακολουθήσει το παράδειγμα του ως προς τον σεβασμό στο θέλημα του Θεού, για να επαυξηθεί η πίστη του, για να επανεξετάσει τις συνήθειες του και να επαναϊεραρχήσει τις αξίες του.»
Σήμερα ακόμη και οι πιο πιστοί έχουν αγανακτήσει από τη συμπεριφορά πολλών ρασοφόρων, σε όλες τις βαθμίδες. Μοναστήρια παίρνουν κτήματα, που είχαν δοθεί σε ακτήμονες. Πιέζουν μεροκαματιάρηδες ψαράδες, πιέζουν φτωχούς βοσκούς.
Η προτροπή: « Μη ουν μεριμνήσητε εις την αύριον· η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής », είναι για τους αφελείς, που μπροστά στο εφιαλτικό δίλλημα “κόλαση ή παράδεισος”, για να σώσουν τη ψυχή τους, καταθέτουν την περιουσία τους στην εκκλησία ή στα μοναστήρια. Και υπάρχουν πονηροί πρωτοσύγκελοι ή ηγούμενοι και ηγουμένισσες, που τα μεταγράφουν σε συγγενικά τους πρόσωπα. Είχαμε δε το θλιβερό περιστατικό να συγκεντρώνονται και υπογραφές για να γίνει επίσκοπος ο πρωτοσύγκελος που σφετερίστηκε την περιουσία- αφιέρωμα κάποιας εύπιστης που τον εμπιστεύτηκε. Κι εμάς μας παραμυθιάζουν πως η εκλογή του επισκόπου γίνεται με επιφοίτηση του Αγ. Πνεύματος.
Με αφορμή τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σας μεταφέρουμε τα όσα έγραψε ο επίσκοπος Ναυπάκτου, που κατά την ταπεινή μας γνώμη αποτελεί υπόδειγμα ιεράρχου:
[[ «..... μερικοί σύγχρονοι μοναχοί έχουν αλλοιώσει την μοναχική πολιτεία, μεταφέρουν και ζουν έναν μοναχισμό που δεν ευνοείται από την ορθόδοξη παράδοση, έναν μοναχισμό που είναι αντιπαραδοσιακός, φραγκευμένος και δυτικός. Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι οι Επίσκοποι που διώκουν τον μοναχισμό, αλλά οι ίδιοι μοναχοί είναι διώκτες του ορθοδόξου μοναχικού πολιτεύματος, όπως τον παρέδωσαν οι Πατέρες.
Παρατηρούμε ότι στην πατρίδα μας υπάρχουν εκλεκτά και αγιασμένα Μοναστήρια, τα "ιερά τω Θεώ φροντιστήρια", όπως τα αποκαλεί ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, και άλλα Μοναστήρια που είναι εκφραγκευμένα. Υπάρχουν μοναχοί που ζουν την ιερά ησυχία και άλλοι που ζουν σε ένα ακατανόητο, αποτυχημένο και ανορθόδοξο ακτιβισμό. Υπάρχουν μοναχοί που αγωνίζονται, ζώντες στην Εκκλησία, να σωθούν, και άλλοι που επιδιώκουν να "σώσουν" την Εκκλησία, ωσάν η Εκκλησία να έχη ανάγκη σωτήρων. Υπάρχουν μοναχοί που ασκούνται στην προσευχή και την ησυχία και εξοικονομούν τα προς το ζήν εργαζόμενοι το ευλογημένο εργόχειρο (αγιογραφία, κέντημα, λιβάνι, κερί, κομποσχοίνι κλπ.), και άλλοι μοναχοί που κατήντησαν επιχειρηματίες, με επιχειρήσεις, με αστικές εταιρείες, με σωματεία, τους οποίους θα ζήλευαν πολλοί κοσμικοί επιχειρηματίες, και στην πραγματικότητα ζουν σαν "παρεκκλησιαστικά σωματεία και οργανώσεις" που αντιστρατεύονται τους επισκόπους, εξασκούν πίεση σε αυτούς με διαφόρους τρόπους.
Πριν λίγους μήνες μια εφημερίδα παρουσίασε την επιχειρησιακή δραστηριότητα συγχρόνων Μοναστηριών, με τίτλο: "Δι' ευχών των επιχειρήσεων ημών". Δεν συνάντησα επιτυχέστερη φράση για να χαρακτηρίση τα σύγχρονα εκφραγκευμένα Μοναστήρια, διατυπωμένη μάλιστα από αυτούς που "θέλησαν" να επαινέσουν αυτόν τον τύπο των Μοναστηριών. Τα ορθόδοξα Μοναστήρια λειτουργούν "δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών" ενώ τα φράγκικα "αιρετικά" Μοναστήρια λειτουργούν "δι' ευχών των επιχειρήσεων ημών". Αντικαταστάθηκαν, δυστυχώς, οι Πατέρες από τους μάνατζερς.
Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που πρέπει να απασχολήση την Εκκλησία σήμερα είναι ο καθορισμός της αυτοσυνειδησίας του μοναχισμού, ο επαναπροσδιορισμός του σκοπού του μοναχικού πολιτεύματος, η αντιμετώπιση της συγχύσεως μεταξύ του ορθοδόξου και αιρετικού μοναχισμού, διότι μέσα από ένα ξένο προς την παράδοση μοναχισμό περνά η εκκοσμίκευση στην πνευματική ζωή, δημιουργούνται "αναρχικά τάγματα και καπετανάτα" στην Εκκλησία. Αν τα Μοναστήρια, αντί να είναι πνευματικά θεραπευτήρια που θεραπεύουν τους ανθρώπους, γίνονται χώροι οι οποίοι αρρωσταίνουν, φανατίζουν τους ανθρώπους και τους κάνουν πηγές ανωμαλίας, αφού, εκτός από τα σοβαρά πνευματικά λάθη που διαπράττονται σε προσωπικό επίπεδο, δημιουργούν εκκλησιολογικά και κοινωνικά προβλήματα, τότε έχουμε αποτυχία του ορθοδόξου μοναχισμού.
Ο ορθόδοξος εκκλησιαστικός μοναχισμός είναι η δόξα της Εκκλησίας. "Καύχημα γαρ της Χριστού εκκλησίας η μοναχική πολιτεία" (άγιος Ισαάκ ο Σύρος). Ο μοναχός διακρίνεται από την εσχατολογική προσδοκία: "Μοναχός εστιν ο έξωθεν του κόσμου καθήμενος, και αεί δεόμενος του Θεού, τυχείν των μελλόντων αγαθών" (άγιος Ισαάκ ο Σύρος). "Μοναχός εστιν άληκτον φως εν οφθαλμώ καρδίας. Μοναχός εστιν άβυσσος ταπεινώσεως, εν αυτή πάν πνεύμα κρημνίσας και αποπλήξας" (άγιος Ιωάννης Κλίμακος).
Όταν βρίσκω τέτοιον μοναχό, πέφτω ταπεινά μπροστά του, του φιλάω τα πόδια, και ζητώ την ευλογία του.»]]
Ο Κύπριος Εφραίμ βρήκε έναν εύκολο τρόπο πλουτισμού, κάνοντας συναλλαγές με τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Γιατί και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι άμοιρο ευθυνών- να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Λησμόνησε το « μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· ενός δε εστι χρεία ». Μπροστά στη δόξα του χρήματος ξέχασε κάθε διδαχή του Χριστού και «ου την αγαθήν μερίδα εξελέξατο», αλλά την εγκόσμια τρυφή. Το κακό, βέβαια, είναι πως ένας καναλάρχης – καπιταλιστικό γουρούνι κι αυτό που έπαιξε με τον ιδρώτα των μεταναστών και το υστέρημα της γριούλας σε φούσκες μετοχές κι ομόλογα- απειλήθηκε να μπει φυλακή, και θυμωμένος είπε: « αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων », ξεσκεπάζοντας την υπόθεση που παρέσυρε Βουλγαράκη, Ρουσόπουλο κι όλη τη Ν.Δ.
Μα οι σύγχρονοι Μαυριγιαλούροι- άλλο θαυμάσιο έργο του διδακτικού παλιού ελληνικού κινηματογράφου- χωρίς ίχνος φιλότιμου ( γιατί την εποχή που γυρίστηκε το έργο ο Έλληνας ζούσε για το φιλότιμο ), χωρίς τσίπα, με περισσό φαρισαϊσμό παριστάνουν τους οσίους κι όλα τα τεκταινόμενα μια καλοστημένη πλεκτάνη της αντιπολίτευσης. Γι’ αυτούς ειπώθηκαν τα λόγια: « Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας…Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρισίας. Ούτω και υμείς έξωθεν μεν φαίνεσθε τοις ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί εστε υποκρίσεως και ανομίας. »
Και στην πολιτική μας ζωή περισσεύει η υποκρισία. Υποκρισία είναι όταν λέω ένα πράγμα αλλά κατά βάθος πιστεύω κάτι άλλο, όταν φανερώνω ένα πρόσωπο αλλά κατά βάθος είμαι κάποιος άλλος. Η υποκρισία, με άλλα λόγια, είναι το αντίθετο της γνησιότητας και της ειλικρίνειας.
Ένας άνθρωπος πέφτει στην κατάσταση της υποκρισίας όταν προσπαθεί να διατηρήσει μια εξωτερικά καλή εικόνα του εαυτού του προς τους άλλους, χωρίς ταυτόχρονα να φροντίζει ώστε και εσωτερικά να είναι αυτός ο καλός άνθρωπος που θέλει να φαίνεται ότι είναι.
Θεραπεία της υποκρισίας δεν είναι τόσο το να “αφεθούμε” στις παρορμήσεις μας, όπως πολλοί πιστεύουν, όσο το να εσωτερικεύσουμε την προσπάθεια και τον κόπο μας: Να μάθουμε να φροντίζουμε ώστε η καλοσύνη, η ευγένεια κ.ο.κ., να είναι από τώρα και στο εξής καταστάσεις εσωτερικές του ψυχικού μας κόσμου, και όχι ψεύτικα προσωπεία που φορούμε για να κάνουμε καλή εντύπωση στους άλλους.
Για να το κατορθώσουμε αυτό, πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε ότι η ζωή μας, η αξία της ζωής μας, κρίνεται όχι από τις παροδικές γνώμες άλλων ανθρώπων αλλά από την εσωτερική μαρτυρία της συνείδησής μας. Τι όφελος θα υπήρχε για μένα, αν κατάφερνα να πείσω τους πάντες ότι είμαι ένα “καλό παιδί”, ενώ μέσα μου γνωρίζω ότι είμαι ένας ψυχρός και αμετανόητος εγωιστής; Οι άλλοι κάποια μέρα θα προχωρήσουν στο δικό τους δρόμο, μα εγώ για δική μου καθημερινή συντροφιά θα έχω την ανυπόφορη πραγματικότητα του εαυτού μου. Ας ρίξουμε λοιπόν όλο μας το βάρος στην εσωτερική μας καλλιέργεια, χωρίς να χάνουμε το χρόνο μας στο χτίσιμο μάταιων προσωπείων.
Αν, κάποια μέρα, τα καταφέρουμε ώστε πράγματι να είμαστε καλοί, ευαίσθητοι, με αγάπη για τον άνθρωπο, αυτό θα είναι πια φανερό και στους άλλους, χωρίς ουδεμία προσπάθεια από τη δική μας πλευρά. Η εσωτερική μας ακτινοβολία θα ρίχνει φως στο πρόσωπό μας και στα πρόσωπα των άλλων, χωρίς εμείς καν να το γνωρίζουμε.
Η κυβέρνηση με λεονταρισμούς ουσιαστικά φυγομάχησε. Θέλησε, άρον- άρον, σαν το μικρό παιδί να σκεπάσει τις πομπές της. Έχει απόλυτο δίκιο ο σχολιαστής της εφημερίδας το “Εθνος”, που γράφει:
[[ Είναι αναπόφευκτο στην πολιτική, όπως και στη ζωή, το ένα αδιέξοδο να οδηγεί σε μεγαλύτερο όταν το πρόβλημα που το έχει προκαλέσει δεν αντιμετωπίζεται. Kαι δυστυχώς η κυβέρνηση, αν και χρόνια τώρα έχει επανειλημμένα διαπιστώσει ότι έτσι είναι, δεν εννοεί να συμπεριφερθεί ανάλογα. Kαι προφανώς όχι επειδή δεν θέλει, αλλά επειδή δεν μπορεί.
Η περίπτωση του σκανδάλου του Bατοπεδίου αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό -το χαρακτηριστικότερο ίσως- παράδειγμα. Mην αντέχοντας ν’ αντιμετωπίσει μια ψηφοφορία, η οποία θα αποκάλυπτε τα βαθιά ρήγματα που ήδη υπάρχουν στην Kοινοβουλευτική της Oμάδα και την ανικανότητα της ηγεσίας του κόμματος να επιβάλει τη θέλησή της, αποφασίστηκε η αποχή από τη συζήτηση και την ψηφοφορία της πρότασης του ΠAΣOK.
Kαι φυσικά, όπως επανειλημμένα έχει συμβεί, το πρόβλημα δεν λύθηκε, αλλά απλώς μετατέθηκε χρονικά και σε μερικούς μήνες από σήμερα η κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά στην ανάγκη να το αντιμετωπίσει και πάλι. Kαι μάλιστα οξυμένο, μια και η λειτουργία της Eξεταστικής Eπιτροπής θα προσθέσει αναπόφευκτα νέα και σημαντικά στοιχεία στα ήδη γνωστά για το σκάνδαλο και τους ενεχόμενους σ’ αυτό.
Επί τεσσεράμισι χρόνια ο K. Kαραμανλής και η κυβέρνησή του αποφεύγουν ν’ αναμετρηθούν με το όποιο σοβαρό πρόβλημα και είτε κρύβονται απ’ αυτό, είτε φορτώνουν τις ευθύνες στους προκατόχους τους, είτε πασχίζουν να κερδίσουν πολιτικό χρόνο. Kαι σε κάποιες περιπτώσεις η πρακτική αυτή είναι αποτελεσματική αλλά μόνο βραχυπρόθεσμα, γιατί κάποια στιγμή το πρόβλημα επανέρχεται και μάλιστα πιεστικότερο.
Το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Έπειτα από τρεις ή τέσσερις μήνες, η κυβέρνηση θα ξαναβρεθεί αντιμέτωπη με πρόταση για συγκρότηση επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης. Kαι τότε τα περιθώρια για φτηνές δικαιολογίες θα έχουν εκλείψει. O K. Kαραμανλής θα υποχρεωθεί ή ν’ ανοίξει τον δρόμο για τη διερεύνηση των ποινικών ευθυνών των συνερ- γατών του ή να φυγομαχήσει και πάλι. Aλλά το πολιτικό κόστος θα είναι τότε μεγαλύτερο. ]]
Ίσως τελικά ο περιβόητος Μαυρογιαλούρος (Λάμπρος Κωνσταντάρας) στη γνωστή ελληνική ταινία, να μην είχε άδικο όταν έλεγε: « Οι γυναίκες και οι πολιτικοί, Κωστάκη, πρέπει να προσέχουν την περιφέρειά τους διαφορετικά όταν έρθει η ώρα των εκλογών, η περιφέρειά σου θα σε γράψει στην περιφέρειά της...». Αρκεί οι ψηφοφόροι της περιφέρειας να κάνουν το καθήκον τους: να μαυρίσουν εκείνους που νομίζουν ότι μπορούν να μας δουλεύουν και να παίζουν με τη φτώχεια μας…
Το παραπάνω σχόλιο έγινε από δαμ-ων.
Να προσεξουν και οι δικοι μας οι παπαδες γιατι μεχρι σημερα ολο 'αρτον και θεαματα' ειναι και αντι να λιβανιζουν τον ΚΥΡΙΟ λιβανιζουν τους εκαστοτε επιγειους αρχοντες.Μαλλον προκαλουν με καποιες υπερβολικες συμπεριφορες και ενεργειες στον χωρο της εκκλησιας οταν διπλα μας υπαρχουν ανθρωποι με παρα πολλα προβληματα.Ο ΧΡΙΣΤΟΣ διδαξε ταπεινοφροσυνη και απλοτητα.
Δημοσίευση σχολίου