Είναι η ώρα που η λαϊκή αγορά στην Μπελβίλ κατεβάζει ρολλά. Μια νεαρή γυναίκα, στη εργατική αυτή συνοικία του Παρισιού, φορώντας μια μακριά μαύρη ζακέτα και ένα λευκό καπέλο, ψαχουλεύει μέσα στα άδεια καφάσια.
Βρίσκει ένα κουνουπίδι και μερικά μισοστιμμένα πορτοκάλια και τα βάζει μέσα στην τσάντα της.
"Αυτό θα είναι το δείπνο μου" , λέει η γυναίκα, που δηλώνει ότι ονομάζεται Ινγκ.
Λίγο πιο κάτω, ένας ηλικιωμένος με μαύρο μπερέ ανασύρει δύο μάνγκο από τον πάτο ενός χαρτοκιβώτιου. Νωρίτερα, είχε αγοράσει μια χαρτοσακούλα με μήλα και μετά γέμισε το καλάθι του με πεταμένα φρούτα και λαχανικά.
Η "συλλογή" είναι μια γαλλική παράδοση η οποία ανατρέχει στο Μεσαίωνα, όταν οι άνθρωποι πήγαιναν στα χωράφια μετά από τη σοδειά και συνέλεγαν ό,τι είχε απομείνει.
Σήμερα όμως, η πρακτική αυτή έχει εξαπλωθεί στις πόλεις, κάτι που οι εργαζόμενοι σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και κοινωνικές υπηρεσίες θεωρούν ότι οφείλεται στην οικονομική κρίση.
"Μάχες" για τα αποφάγια
Στην αγορά της Μπελβίλ, τρεις γυναίκες ανταλλάσσουν ύβρεις στα γαλλικά και τα αραβικά διεκδικώντας την ίδια σακούλα με πράσα.
"Αυτά είναι δικά μου. Εγώ τα βρήκα", λέει μια από αυτές αρπάζοντας τη σακούλα και κρατώντας την σφιχτά.
"Κλέφτρα", της φωνάζει η άλλη.
Γύρω τους, πάνω από δέκα άτομα, κάθε ηλικίας, συγκεντρώνονται για τον ίδιο σκοπό: να μαζέψουν ό,τι μπορέσουν πριν καταφθάσει το συνεργείο καθαρισμού.
"Είναι δώρο, δώρο", λέει ο Αλί, μικροπωλητής. "Τα χαρίζω, αφού θα πεταχτούν έτσι και αλλιώς", συμπληρώνει καθώς δύο γυναίκες γεμίζουν τις πλαστικές τους σακούλες προτού σπεύσουν να απομακρυνθούν.
"Είναι δύσκολο για μένα. Εχω έξι παιδιά και ο σύζυγός μου έχει πεθάνει", λέει η γυναίκα με το μαύρο μαντίλι στο κεφάλι.
Τα χωράφια και οι λαϊκές αγορές δεν είναι πια οι μοναδικές πηγές εξεύρεσης τροφής για τους "συλλέκτες τροφίμων".
Κάθε απόγευμα, κόσμος μαζεύει φρούτα, αβγά και γιαούρτια ληγμένα από τους κάδους που βρίσκονται πίσω από τα σούπερ μάρκετ.
Ο Κριστόφ Οζέρ, γραμματέας της φιλανθρωπικής οργάνωσης Secours Populaire, θεωρεί ότι η έξαρση του φαινομένου αντικατοπτρίζει την αύξηση των κοινωνικών προβλημάτων.
"Υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε στη χώρα μας. Στις 15 κάθε μήνα, δεν υπάρχουν πλέον χρήματα για να γεμίσει το τραπέζι. Υπάρχουν καταστηματάρχες που σκοπίμως βάζουν τα αβγά πάνω-πάνω στους σκουπιδοτενεκέδες για να τα βρίσκει ο κόσμος".
Η οργάνωσή του βοήθησε δύο εκατομμύρια ανθρώπους το 2008 σε σχέση με το 1.5 εκατομμύριο που είχε βοηθήσει το 2007.
"Ξέφρενο πικνίκ"
Μια έκθεση που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα από τον Μαρτέν Χιρς, αριστερό, πρώην επικεφαλής φιλανθρωπικής οργάνωσης, και νυν υπεύθυνο προγράμματος κοινωνικής πρόνοιας που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση, αποφάνθηκε ότι οι σύγχρονοι "συλλέκτες τροφίμων" προέρχονται από ένα ευρύ κοινωνικό φάσμα.
"Η οικονομική κρίση είναι ένα στοιχείο της εικόνας ενός ευάλωτου τμήματος της κοινωνίας που πρέπει να βοηθηθεί στην πράξη", είπε ο Χιρς στους δημοσιογράφους.
Για μια μικρή ομάδα "συλλεκτών τροφίμων", τα αποφάγια είναι επίσης ένας τρόπος διαμαρτυρίας ενάντια σε μια καταναλωτική κοινωνία και ενάντια στο αυξανόμενο κόστος ζωής στη Γαλλία.
Οι αριστεροί ακτιβιστές διοργανώνουν "ξέφρενα πικνίκ" στα σούπερ μάρκετ τους τελευταίους μήνες, αφαιρώντας προϊόντα από τα ράφια και προσφέροντάς τα στους πελάτες δωρεάν- μια εναλλακτική ερμηνεία του γαλλικού νόμου που δίνει στους καταναλωτές το δικαίωμα να δοκιμάσουν συγκεκριμένα προϊόντα προτού τα αγοράσουν.
"Το κάνουμε αυτό στο τέλος κάθε μήνα, όταν αδειάζουν οι τσέπες. Μας επιτρέπει να περάσουμε ένα μήνυμα: όλα ακριβαίνουν, οι μισθοί όμως μένουν σταθεροί", λέει ο Βικτόρ Πορσέλ, μέλος του αριστερού κινήματος Appel et la Pioche.
Πηγή: ΑΝΑ-ΜΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου