Από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Η Ημέρα της Ποίησης γιορτάζεται σήμερα σε όλο τον κόσμο. Στη χώρα μας ο φετινός εορτασμός συνδυάζεται με το έτος Γιάννη Ρίτσου που είναι το 2009.
Η Εταιρεία Συγγραφέων καθιέρωσε το 1998 την Ημέρα Ποίησης, επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου, ημέρα της Εαρινής Ισημερίας-αρχή της άνοιξης.
Αυτό, επειδή η Εαρινή Ισημερία είναι η στιγμή που ισορροπεί το φως με το σκοτάδι, ένα σημείο σταθερό στον κύκλο του χρόνου, υπόμνηση του αιώνιου μέσα στο εφήμερο, του παντοτινού μέσα στο μεταβαλλόμενο: όπως ακριβώς είναι και η Ποίηση.
3.500 χρόνια συλλογικής μνήμης της Ελληνικής γης βρίσκονται εγγεγραμμένα στη γλώσσα της Ποίησης. H ελληνική γλώσσα –από τον Όμηρο, περνώντας στους βυζαντινούς υμνογράφους και στο δημοτικό τραγούδι, φτάνοντας έως τους σύγχρονους και τους επερχόμενους ποιητές– διαμορφώθηκε, διαμορφώνεται και, παραμένει συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας, χάρη στη δύναμη της Ποίησης.
Το 2001, η UNESCO, ύστερα από εισήγηση του τότε προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων, πρέσβη Βασίλη Βασιλικού, υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης», αναθέτοντας μάλιστα στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό, την ίδια χρονιά. Την εκτέλεση της απόφασης υλοποίησε τότε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.
Ο διεθνής πολιτιστικός οργανισμός θέλησε με αυτό τον τρόπο να προωθήσει την τέχνη της ποίησης και συγκεκριμένα τις προσπάθειες των μικρών εκδοτών να τυπώνουν συλλογές νέων ποιητών, την επιστροφή της προφορικής παράδοσης με την ανάγνωση ποιημάτων ενώπιον κοινού και την αποκατάσταση ενός διαλόγου μεταξύ της ποίησης και των άλλων μορφών τέχνης, πάνω στον αφορισμό του Ντελακρουά «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».
Η Ημέρα της Ποίησης γιορτάζεται σήμερα σε όλο τον κόσμο. Στη χώρα μας ο φετινός εορτασμός συνδυάζεται με το έτος Γιάννη Ρίτσου που είναι το 2009.
Η Εταιρεία Συγγραφέων καθιέρωσε το 1998 την Ημέρα Ποίησης, επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου, ημέρα της Εαρινής Ισημερίας-αρχή της άνοιξης.
Αυτό, επειδή η Εαρινή Ισημερία είναι η στιγμή που ισορροπεί το φως με το σκοτάδι, ένα σημείο σταθερό στον κύκλο του χρόνου, υπόμνηση του αιώνιου μέσα στο εφήμερο, του παντοτινού μέσα στο μεταβαλλόμενο: όπως ακριβώς είναι και η Ποίηση.
3.500 χρόνια συλλογικής μνήμης της Ελληνικής γης βρίσκονται εγγεγραμμένα στη γλώσσα της Ποίησης. H ελληνική γλώσσα –από τον Όμηρο, περνώντας στους βυζαντινούς υμνογράφους και στο δημοτικό τραγούδι, φτάνοντας έως τους σύγχρονους και τους επερχόμενους ποιητές– διαμορφώθηκε, διαμορφώνεται και, παραμένει συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας, χάρη στη δύναμη της Ποίησης.
Το 2001, η UNESCO, ύστερα από εισήγηση του τότε προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων, πρέσβη Βασίλη Βασιλικού, υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης», αναθέτοντας μάλιστα στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό, την ίδια χρονιά. Την εκτέλεση της απόφασης υλοποίησε τότε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.
Ο διεθνής πολιτιστικός οργανισμός θέλησε με αυτό τον τρόπο να προωθήσει την τέχνη της ποίησης και συγκεκριμένα τις προσπάθειες των μικρών εκδοτών να τυπώνουν συλλογές νέων ποιητών, την επιστροφή της προφορικής παράδοσης με την ανάγνωση ποιημάτων ενώπιον κοινού και την αποκατάσταση ενός διαλόγου μεταξύ της ποίησης και των άλλων μορφών τέχνης, πάνω στον αφορισμό του Ντελακρουά «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου